– afazja – całkowita lub częściowa utrata mowy wynikająca z uszkodzenia struktur mózgowych (mowa osób po wypadkach komunikacyjnych, chorobach mózgu, wylewach, udarach)
– alalia i dyslalia – trudności w przyswajaniu i opanowaniu języka
– anartria i dysartria – zaburzenia spowodowane uszkodzeniem dróg i ośrodków unerwiających narząd artykulacyjny, fonacyjny i oddechowy (np. mowa osób z mózgowym porażeniem dziecięcym)
– dysglosja – zniekształcanie lub brak wytwarzania dźwięków mowy (przyczyna: rozszczepy warg i podniebienia, narośl na wargach lub języku, usunięcie migdałków lub zębów)
– jąkanie – zaburzenie płynności mowy
– mutyzm – brak mowy przy braku uszkodzeń ośrodków i narządów mowy, wynikaja np. z zaburzeń emocjonalnych
– afonia – utrata dźwięczności głosu (np. z powodu uszkodzeń krtani)
– bradylalia (spowolnienie mowy), tachylalia (za szybka mowa);
– oligofazja – zaburzenie mowy spowodowane upośledzeniem umysłowym
– schizofazja – zaburzenie mowy wynikające z zakłóceń w myśleniu (choroby psychiczne)
Zobacz także: Opóźniony rozwój mowy