Lęk, czyli inaczej niepokój, obawa, napięcie, uczucie skrępowania jest stanem nieprzyjemnym, ale potrzebnym. To on pozwolił i pozwala przetrwać istotom żywym – ten swoisty hamulec, mechanizm, bowiem ostrzega i powstrzymuje je przed zagrożeniem. To emocja naturalna i normalna jeśli nie wymyka się spod kontroli. A bywa tak, że lęk z bardzo błahych powodów przejmuje władzę nad innymi odczuciami, nie chce ustąpić, a jego natężenie utrzymuje się na wysokim poziomie, że zaburza codzienne funkcjonowanie człowieka, bo serce bije tak mocno, że omal nie wyskoczy z piersi, wszystkie mięśnie napinają się w gotowości do ucieczki, występują siódme poty i wiruje cały świat. Zaburzenia lękowe pojawić mogą się w każdym wieku, także u małych dzieci.
Jakie lęki pojawiają się u dzieci?
Jedną z pierwszych obaw, jaka pojawia się u dzieci jest lęk separacyjny. 3-5% młodych ludzi boi się nie tylko rozstania z opiekunem, ale także tego, że coś złego mu się przydarzy – umrze, zachoruje itp. Kolejne zaburzenie lękowe uogólnione pojawia się u 3–4,6% dzieci w okresie dojrzewania. W tym wypadku powodem do lęku są bardziej lub mniej spodziewane wydarzenia np. otrzymanie złej oceny ze sprawdzianu. U 0,5–5% dzieci i nastolatków pojawia się z kolei zespół lęku napadowego, czyli powracające ataki paniki, 2,5–9% cierpi zaś na fobie specyficzne, czyli obawę przed konkretnym czynnikiem (hałas), osobą (lekarz), miejscem (galeria handlowa), sytuacją (pobranie krwi).
Jak pomóc dziecku z zaburzeniami lękowymi?
Najlepszym miejscem, w którym można szukać pomocy dla dziecka z zaburzeniami jest poradnia psychologiczna dla dzieci. Pierwszą i bardzo ważną rzeczą jest zdiagnozowanie przyczyny pojawienia się zaburzenia, a może nią być czynnik biologiczny (nieprawidłowości w budowie mózgu), czynnik genetyczny, czynnik środowiskowy (przeżyte traumy, nadopiekuńcze wychowanie). W kolejnych etapach terapii specjaliści dostosowują leczenie do przyczyny – tam, gdzie konieczne jest leczenie farmakologiczne, przepisywane są leki, a tam, gdzie terapia specjaliści uczą podopiecznych rozpoznawania lęku i strategii radzenia sobie z nim. Istotnym elementem terapii poznawczo – behawioralnej jest edukacja rodziców. To rodzic przebywa z dzieckiem na codzień, być może uczestniczy w stanach lękowych lub jest jego przyczyną, zatem podczas zajęć z psychologiem jest uczony aktywnego słuchania, rozmowy z dzieckiem o emocjach (to bardzo trudna lekcja dla wszystkich uczestników). Rodzic powinien mieć świadomość, że mały człowiek potrzebuje wsparcia i że to on tym wsparciem być musi – podczas strachu przytulić, dużo rozmawiać (nie na zasadzie: „inni w twoim wieku już się nie boją”), wspólnie tworzyć strategie radzenia sobie ze strachem. Jeśli dziecko tego wsparcia w domu nie otrzyma, lęk będzie trzymał je w swoich szponach dużo dłużej niż to konieczne i dużo dłużej będzie destabilizował życie. A wtedy mogą pojawić się kolejne konsekwencje.
Więcej o pomocy psychologicznej dla dzieci na: poradniaclue.pl/konsultacja-psychologiczna-dzieci-i-mlodziezy/
Artykuł sponsorowany
